با توجه به اصلاح ماده 1169قانون مدنی ایران در خصوص حضانت اطفال، مادر تا رسیدن کودک به سن 7 سالگی برای حضانت او، بر پدر اولویت دارد و پس از 7 سالگی نیز در صورت حدوث اختلاف حضانت طفل با رعایت مصلحت او به تشخیص دادگاه خواهد بود. این نکته را هم بگویم که حضانت نه فقط حق قانونی والدین بلکه همچنین تکلیف آنان است و نمی توانند بدون عذر موجه از زیربار آن شانه خالی کنند. این را هم اضافه کنم که حق حضانت تا رسیدن کودک به سن بلوغ شرعی است و پس از آن تصمیم گیری در باره اینکه با چه کسی زندگی کند به عهده خود اوست. البته باید توجه داشت ولایت با حضانت متفاوت است و ناظر بر اداره امور مالی و حقوقی کودک است و به عهده پدر و جد پدری است و تا زمانی که شخص به سن رشد برسد ولایت نسبت به امور مالی او ادامه پیدا می کند.
۱ نظر:
از سایت تخصصی شما که بسیار آموزنده است متشکرم
ارسال یک نظر